28 dec 2013

Wat net ien wist ...

Doe 't it harmonieorkest Euphonia út Wommels lêsten in krystkonsert hie yn de Martinitsjerke fan Boalsert is der wat spesjaals bard. Net dat ien it wist, útsein de tromboneman, de dirigint (dy't der neat mei dien hat) en ien fan it bestjoer (dy't it ek net neamd hat yn it boekje) en myn freon. Foar minsken dy 't neat mei tekst hawwe skynt it net wichtich te wêzen wa 't in tekst skreaun hat. Foar my en oare skriuwers wol. It siet sa: Miranda van Kralingen soe optrede mei it orkest en sy kin ek wol in aardich wurdsje Frysk. Doe't se op syk wienen nei de muzyk fan Gabriella's Song hat de tromboneman syn muzyk dêrfan mei nommen. Under dy muzyk stie myn Fryske tekst dy't ik al hiel lang lyn ris skreaun hie. Miranda like it moai om it liet yn it Frysk te dwaan en 1 en 1 = 2. Se hat dus myn tekst songen en ik wie der wakker grutsk op. Ik seach guon minsken yn it publyk dy 't sa'n bytsje mei songen der wat yn hingjen bliuwen want de tekst dy 't sy kinne (songen troch Gezina vd Zwaag) is dochs oars. Nei de tiid bin ik mei Miranda op de foto west. Sy wist hielendal net dat se myn tekst songen hie en jimme ek net. Mar omdat Henk Bootsma sa'n moaie foto makke hat en om't ik der dochs wol tige grutsk op bin, hjir it ferhaal fan Wat net ien wist.



21 okt 2013

It grutte foarlêsboek

Freed de 25ste is it safier, de presintaasje fan "It grutte foarlêsboek'. Op de Heit en Mem beurs presintearret Gerda Havertong it boek wêr 't in protte 'nije' skriuwers en yllustratoaren oan mei wurke hawwe. En ik dus ek, fan my steane der twa rymkes yn en Vera Damhuis hat der yllustraasjes by makke. 




It boek sil ek wol te keap wêze yn de kroade dy't aanst wer by de doarren lâns giet, yn elst gefal yn de doarpen Bitgum en Bitgummole. Ferneamde skriuwers geane dêr op 9 novimber by de doarren del om boeken te ferkeapjen. Dus hawwe jo lytse bern tusken de 2 en 6 jier of pake- of beppesizzers yn die leeftiid keapje dan dit prachtige foarlêsboek út de kroade, by de boekhannel of yn de Afûk-webwinkel.

30 sep 2013

Twicht

Hy is der wer, de twichtwedstriid fan de Moanne fan it Fryske Boek. Ik fyn it machtich moai om in twicht te skriuwen en te besykjen om mei in bytsje wurden dochs gefoel oer te bringen. Wat my opfalt op twitter dat ast sikest nei #twicht dat dan net alles foarby komt wat al langer lyn der op setten is. 

Wa't gjin twitterakkount hat kin myn twichten fan dit jier hjir ek lêze:


Langstme nei dy sil altyd bliuwe - nei wat wie en net mear is - ‘t libben is net mear itselde - wit dat ik dy altyd mis #twicht

fuotprinten ferskine yn it sân, de waarme sinne strielt har fel, har jurk waait dêr’t de wyn ‘m blaast en de tiid glidet by har del #twicht

yn it ûngrypbere inerlik leit de siele kwetsber bleat skuort it roppend hert de bast fan de beam yn de fuorgen fan it libben #twicht

ûneinich fier de fiskersboaten - oer ‘t wide wetter fan de see - in stoarm by Boarkum en ’t wie dien - hja kamen nea werom te stee #twicht


4 sep 2013

Ierdewurk

Yn myn blog fan 3 april stiet it gedicht Lokkich. Dat gedicht is eins in frije oersetting fan in Nederlânsk gedicht wat ik earne sjoen hie yn in tiidskrift. Hjir ûnder pleats ik it gedicht wat ik skreaun ha nei oanlieding fan dat selde fers.


Ierdewurk

Yn myn heitelân meitsje
griene greiden
en swartbûnte kij
it trekpaad lâns de feart
de sinne skinend op swarte klaaigrûn
keakeljende hinnen by de buorlju
in keatsbal kletsend yn 'e want
it folksliet songen foar de finale
ierdbaaien fan eigen grûn
op in farsk stikje bôle
sjoen troch de glêzen fan myn Markus T
my lokkich!


1 jul 2013

Pennespinsel út it Bildt

De eksposysje yn Lytsewierrum is wer foarby en ik sil myn twicht fan 'e wike mar ris út de sleat fiskje. Moai binne de reaksjes west dy 't ik krige fia de mail of trochtsjoerd fan Peter en Teresa fan de pastory. Ien pennespinsel wol ik graach mei jim diele en dy is fan Bauky út it Bildt.




De foto is makke troch Ellen Floris fan www.elbowworks.nl en dy krige ik ek fia de mail. Tige tank allebeide.
De letters wiene al earder makke troch www.piepschuimletters.nl

17 jun 2013

Lytsewierrum

Yn Lytsewierrum is op it stuit foar de 10de kear in eksposysje yn de teetún fan de pastorie. In hiele moaie lokaasje wêr 't ik al jierren kom foar in moaie middei mei keunst en kofje mei wat lekkers. Ferline jier siet ik dêr oan it wetter en tocht: wat soe it moai wêze om hjir in tekst yn it wetter del te lizzen. Mar sa as sokke dingen gean, ik fergeat it letter ek like hurd. Oant ik de útnoeging krige foar de eksposysje fan dit jier. In jubileumjier want dit jier al foar de 10de kear in eksposysje. Ik moast daliks wer tinke oan dat moaie plakje by it wetter en ha Peter en Teresa in mail stjoerd mei myn idee. 

Se wiene daliks entousiast en ik ha myn twicht (twittergedicht) dêr yn it wetter brocht. En it is echt hiel moai, al sis ik it sels. Juster bin ik der as besiker hinne west om alle oare keunst te besjen en waard my ferteld dat der al in protte reaksjes kommen wiene op de twicht yn it wetter.



Jim kinne it hjir op de foto sjen mar yn it echt is it folle moaier. Want dan sjochst ek noch de hynders oan de oare kant fan de feart en de moaie fryske loften. Ik soe sizze der mar hinne, jim ha noch twa wiken de tiid. Foto is makke mei myn mobyl en net sa fantastysk fan kwaliteit mar it giet om it idee.

De eksposysje is 13 - 30 juny fan woansdei o/m snein tusken 10.00 en 17.00 oere. Mear lêze kin hjir.


18 mei 2013

Labyrinth rinne

Troch it finster

Ik sjoch jim
alle trije
in pear kear tichteby
dan hieltyd fierderôf
we reitsje mekoar út it each
as myn libben in bocht makket

Mar we witte mekoar wer te finen
de iene kear duorret it langer as de oare
we sjogge troch itselde finster
nei de wrâld om ús hinne

Dan stiet der samar wat tusken ús yn
en kinne we mekoar net sjen
ynienen binne myn finsters op de wrâld
hiele oare as dy fan jim
en dochs bliuwe we ferbûn
mei mekoar
dwers troch alles hinne
yn leafde.


Hjoed binne we mei de meditaasje groep fan tsjerke mei mekoar te labyrinth rinnen west yn Nij Beets by Rien. Tige nijsgjirrich om in kear te dwaan en in moaie lokaasje. Boppesteand gedicht ha ik skreaun nei't ik it labyrinth rûn hie. Op de foto sjochst it labyrinth doe 't ik krekt oanlein wie. It sjocht der no alwer hiel oars út mar kinst wol de finsters sjen.

3 apr 2013

Lokkich


Yn ús tún meitsje
bernestimmen
in rôljende bal
de hoanne fan de buorlju
spattende fûgels yn ’t bad
de waarme sinnestrielen op myn hûd
yn ’t fermidden fan wyld grien
en it skaadspul fan jong blêd
reade wyn en glêzen
op it grutte houten tafelblêd
sjoen troch de teisters fan myn eagen
my lokkich


27 mrt 2013

Gjin wurden



Gjin wurden

Ik ha gjin wurden mear
om te sizzen wat ik noch sizze wol
gjin meldijen om te sjongen fan
alle noaten dy ’t noch dwerrelje troch
myn fierder lege harsens
jierren hawwe ferskil makke
fan de minsk dy ’t ik wie
nei it omklaaisel dat ik no bin

fel om bonken mei in bytsje
waarmte dat ik net kwyt kin
om ’t ik net mear wit wa ’t jim
binne as jim lâns komme en
 ik net wit of ‘t jim dat dogge ût
plichtsgefoel en begrutsjen of
út in allesomfetsjende leafde
foar my, ik wit it net

Ik ha gjin wurden mear

19 jan 2013

In nije dei


In nije dei

Tinzen raze troch dyn holle
de wrald om dy hinne falt stil
triennen spatte út inoar
op de flier as se nei in reis
 oer dyn gesicht op de grûn falle
 en litte in sâlt spoor
efter op dyn wangen

Neat is mear wichtich
nea die it earder sa sear
ferslein troch it libben
en oerbluft troch de dea
binne de dagen grau en griis
de nachten sûnder sliep
en dochs is der hieltiid in nije dei

De sinne komt altyd wer op
it grien wer út de grûn
oeren wurde dagen en wiken
en dan is der wer in jier om
de neitins is swiet en makket
draachlik wat net te dragen is
helpt dy hieltiid wer troch in nije dei


Dit gedicht ha ik skreaun foar in mem dy 't 2 bern kwyt rekke is. Spitich genôch kin ik sa noch trije nammen neame fan froulju dy 't ek mear as ien bern misse moatte. Wat ha ik in respekt foar dizze memmen want wat moat je dan sterk wêze om troch te gean.