28 aug 2019

Wurden wei


Wurden wei

Dyn wurden rane krekt as iis foar de sinne
wienen it earst noch sinnen en doe wurden
no binne der allinich noch letters

do kinst se net mear by mekoar krije
wat earder gjin swierrichheden jûch
fielt as in seedyk beklimme sûnder treppen

dyn eagen sykje om immen dy’t it begrypt
dy’t de tiid nimt om te wachtsjen
oant dyn mûle se by mekoar plakt

ko….., ko…..., ko…...,
“kofje, jawis krije jo in bakje kofje”
“wat gesellich net mei syn allen kofje drinke”

KOM EEFKES BY MY SITTEN
…………. hiest sizze wollen
mar sa kin it ek, lekker kofje!

Pieteke de Boer



12 mei 2019

Geen moederdag gedicht



Hertemem

Kin leafde libje as winsken ferdrûgje
en mei skerpe rânen it hert skeine
kinne we tegearre genôch wetter fine
om oare blommen yn’e bloei te bringen

de nacht dy’t allinnich mar sliep bringt
it deiljocht dat dúdlik makket dat dit it is
gjin wiete ruften en bernestimmen
yn dit hûs romje we gjin boartersguod op

dreamen oerlibje de neakene wierheid net
wurde wei as in bern dat kiekeboe boartet
yn dizze tún gjin sânbak of skommel
en de kninen moatte we sels iten jaan


Hartenmoeder

Kan liefde leven als wensen verdorren
en met scherpe randen het hart bezeren
kunnen wij samen genoeg water vinden
om andere bloemen tot bloei te brengen

de nacht die alleen maar slaap brengt
het daglicht dat duidelijk maakt dat dit het is
geen natte luiers en kinderstemmen
in dit huis ruimen we geen speelgoed op

dromen overleven de naakte waarheid niet
verdwijnen als een kind dat kiekeboe speelt
in deze tuin geen zandbak of schommel
en de konijnen moet we zelf voer brengen

Pieteke de Boer

5 mei 2019

Vrijheid


Vrijheid

Als je bang bent voor de wereld
voor de wereld om je heen
waar de tolerantie weg lijkt
en je voelt je vaak alleen

als je bang bent om te blijven
ook al kun je dat niet meer
waar de angst een grote berg is
en je hart is één groot zeer

als je bang bent te vertrekken
ook al lonkt de vrijheid sterk
en je niets meer mee kunt nemen
verlies van liefde, huis en werk

wie ben ik om jou te weren
wonend in dit vrije land
waar de oorlog is verdwenen
daarom reik ik jou mijn hand 

Pieteke de Boer



10 apr 2019

Ferreizige


Ferreizige

Soe it myn tiid hast wêze
tocht ik
doe’t de lea it my bejûch
it hert in kear te min kloppe
en de holle raasde

Och hea, lake de loft lûd
wat soesto no
kinst ommers net fleane
bist ferreizige foardatst
boppe bist

Lit de seadden my keare
stamp se goed oan
ik lis graach stiif ynstoppe
wynsels, gjin planken
alles wurdt wei

Wie ik mar as de wyn
dan soe ik
troch de roasters blaze
en my deljaan wêr’t de sinne
it waarmst is

Soe it myn tiid hast wêze
tocht ik
en frege it oan de wolken
mar se wisten it net


Pieteke de Boer
april 2019