Sûnder dy
Ik fiel se fallen op myn hûd
It fallen fielt, oerstimt it lûd
Ik raas dat ik it eins net leauw
It waarme sâlte dat ik priuw
Do libbest noch sa djip yn my
Hoe fier is fierder sûnder dy
Dit gedichtsje ha ik al in hiel skoft lyn skreaun. It komt alle kearen wer foarby as der immen fuort falt sûnder dat it foar ús te begripen is. De soan fan de buorlju, de man fan in kollega...
Sterkte foar wa't it nedich hat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten