Wat fljocht dêr?

Op dit stuit doch ik in kursus poëzij by Elmar Kuiper en it is oant no ta tige nijsgjirrich. Ien fan de opdrachten wie skriuw in gedicht oer in fûgel dy 't dy oansprekt of wêrst wat mei hast. No ha ik net safolle mei fûgels, fyn it moai dat se moarns ier sjonge mar dat is it dan ek wol. De fûgelopdracht wurke by my as in rose oaljefant want ik ha yn trije wiken oeral allinich mar fûgels sjoen. Yn de feart, yn de loft, yn de krante, yn de bibleteek, echt oeral. No ja, ik ha myn bêst dien en dizze gedichten binne myn pinne útroegele.

Gielsyske

Dêr sit ik dan op in stokje

ik ha it goed, bakje fretten, wetterbadsje

mar yn dizze finsterbank siicht it

Fffffffffffffff fiel ik oan myn feare fel

in oar plak wol ik en besykje it te sizzen

fluitsje heech en leech, lûd en sêft

mar men begrypt my net

hat gjin ear foar myn krewearen

Tsiicht, tsiicht, tsiicht, brrrr, brrrr, brrrr

op it lest jou ik it op

gjin lûd mear út dizze koai

drok wurdt der oerlein

en myn hope lôget op

Mar hjoed hongen se in bakje mei

sangsied yn de koai

Swarte lyster

It leaflikst en it langste sjonge

koe hy fan hiel de fûgelwrâld

Sy foel foar dy moaie jonge

foar har berntsjes in behâld

Mar doe’t de simmer west wie

en hy net mear sjonge woe

bleaf sy mar oan ‘t besykjen

hoe ’t se him dochs sa fier krije koe

Mei wapperjende flerkjes snokkere se

toe sjong noch ris foar my

No fuort mar tocht er en hy die syn snaffel iepen

’t hie net moatten, de kat koe der krekt by

  

En dizze lêste ha ik it earste skreaun en úteinlik ynstjoerd nei Elmar

Fûgeltsje

BOINK hear ik en sjoch ferheard nei lofts
wêr't it lûd wei komt.
Dêr op'e grûn leit se, in foddeboskje
mei in lyts giel snaffeltsje.

Gjin libben mear yn it tebrutsen fûgellyfke,

ferûngelokke tsjin it finsterglês.

Nea sjongt sy wer it heechste liet,
wa hat sein dat fleanen net gefaarlik is?