Greidehert

Thús

Hjir fiel ik my thús

krekt as in fûgel

yn de tekken fan greiden

de loften ûneinich fier

de mûne draait syn rûntsjes

as de wyn oanhellet

en de sinne sakket

op in moaie simmerdei

En as wolken grien reitsje

is fierte tichteby

tsjerkeklokken liede

as wy ôfskie nimme

de toer in beaken foar

wa’t it paad net fine kin

hjir is altyd immen

dy’t it dy wize wol

Wy reitsje mekoar net kwyt

op it trekpaad sjogge we

de wjerskyn fan de oar

yn it glinsterjende wetter

Mei in stap fansiden

meitsje we romte foar

minsken dy’t hurder kinne

begroetsje in nije dei

Grinzen kinne ferlein wurde

mar it klopjen fan dit hert

ús greidehert

hâldt net op

dat is der

dat bliuwt der

en sil der altyd wêze

Pieteke de Boer

Dit gedicht ha ik skreaun nei oanlieding fan de weryndieling fan Littenseradiel. En it moaie kado fan de gemeente foar de ynwenners: de foarstelling Greidehert.